Stella

Op zaterdag 1 oktober 2011 overleed mijn zusje Stella de Beer. Bij de uitvaart heb ik iets belangrijks geleerd.

Mijn zwager dacht dat er vast veel mensen op de crematie zouden komen. Daarom had hij gekozen voor een crematorium in Tilburg, in plaats van dat in hun woonplaats Oisterwijk. Het crematorium in Tilburg bood meer plaats voor bezoekers.

Toen we met de familie bij het crematorium aankwamen, was het parkeerterrein helemaal vol. Uitgestapt merkten we dat de ontvangstruimte helemaal vol stond met mensen. Toen de plechtigheid begon bleek dat er meer mensen moesten blijven staan dan er konden zitten. Er waren dus heel veel mensen die Stella kende en tijdens de plechtigheid bleek dat zij voor al die mensen heel speciaal was.

Zijn

Acht sprekers vertelden ieder op hun eigen manier waarom Stella zo belangrijk voor hen was. Twee vriendinnen, iemand van de ouderraad van de basisschool waar Stella’s kinderen op zaten en een docent van die basisschool, het hoofd van de operatiekamers van het Elizabethziekenhuis waar Stella als operatieassistente werkte, Stella’s schoonmoeder, mijn zwager en ikzelf. Allemaal hadden we natuurlijk een ander verhaal, maar allemaal hadden we hetzelfde thema. En dat zonder dat we daarover vooraf contact hadden.

Het gemeenschappelijke thema was dat Stella er altijd was. Ze was er voor haar man, haar kinderen, haar familie en schoonfamilie, haar vrienden en vriendinnen, haar collega’s, de patiënten op de operatiekamers, docenten, kinderen en ouders van de school van haar kinderen, de mensen van de toneelvereniging en, last but not least, voor zichzelf. Het was dan ook niet zomaar dat de plechtigheid begon met Candle in the Wind van Elton John.

Stella leidde een leven waar ik heel graag een voorbeeld aan neem, eenvoudig door er te zijn. Ze was er voor al die mensen die er gisteren waren en voor nog veel meer die er niet waren.

Doen

Tijdens de plechtigheid vertelde veel mensen dat Stella er niet alleen was, maar ook heel veel deed. Toch was dat niet het belangrijkste. Ook toen mijn zusje ziek werd en stapje voor stapje minder dingen nog kon doen bleef ze net zo speciaal voor al die mensen. Ook al kon ze niet meer actief bijdragen, ze wilde er wel zijn. Zelfs al werd ook dat steeds moeilijker. En haar aanwezigheid maakte het nog steeds speciaal. Ook al kon ze niet actief meer iets doen.

Ze was er, altijd en vooral als iemand daar behoefte aan had. Vandaag gaf mijn moeder me daar nog een mooi voorbeeld van, van voor de tijd dat mijn zusje ziek werd.

Toen mijn moeder eens geopereerd moest worden, mocht Stella als familielid niet bij de operatie assisteren. Maar ze was wel bij de voorbereiding, om mijn moeder tot steun te zijn. Toen ze echter op een andere kamer een kind hoorde huilen zij ze “Mam, ik vind je het ook goed als ik eerst even daar heen ga? Dat kindje heeft even iemand nodig”. Natuurlijk vind mijn moeder dat goed.

Betekenisvol

Mijn droom is dat duizenden mensen geïnspireerd raken om hùn droom te gaan realiseren, en dat ik een aantal van die mensen daarbij mag ondersteunen. Oa. daarom schrijf ik deze blogposts en heb ik de bijbehorende site opgezet. Op die manier probeer ik een betekenisvol leven te leiden.

Gisteren liet mijn zusje me zien dat het ook anders kan. Je hoeft niet persé iets te doen om een betekenisvol leven te leiden. Je kunt er ook gewoon alleen maar zijn. Door er te zijn zoals mijn zusje er was, ben je van betekenis voor heel veel mensen. Stella was dat voor al die mensen die er gisteren waren en voor iedereen die er had willen zijn maar er niet bij kon zijn. Als je op die manier betekenisvol bent voor zóveel mensen, leid je volgens mij een betekenisvol leven. Ik ben heel blij dat ik dat gisteren geleerd heb van mijn zusje. Ook al was ze er niet meer bij in een fysieke vorm.

Stella, bedankt dat je er was. Je was er voor mij en voor heel veel anderen. Ik zal je nooit vergeten.

Stella de Beer 04/11/1966 – 01/10-2011